Dag 13: Naar eiland Pag en camping Simuni
Door: Roland
Blijf op de hoogte en volg Roland
07 Augustus 2019 | Kroatië, Opatija
Oeps, ontbijt vergeten te regelen.
Dus om 10 uur vertrekken vanuit Opatija, en meteen op zoek naar een ontbijtplek. We zijn te gretig: stoppen bij een supermarkt die adverteert met verse croissants maar alleen prefab-meuk heeft. Nou ja, gewoon maar doorrijden dan totdat ons een heerlijk kopje koffie tegemoet komt. Als we die dan vinden, kunnen we alleen cash betalen: maar we hebben nog geen Kroatische Kuna's! Dus weer door, beetje grumpy: dan maar bijtanken tijdens aankomend laadpunt in Senj.
De route naar Senje is de ouderwetse route langs de kust, die uiteindelijk helemaal naar Split gaat. Met mijn ouders hebben we deze route vroeger vaker gereden: erg spannend toen, maar gelukkig hebben ze inmiddels de vangrail uitgevonden. Nu is het rustig doorkarren met links een heel onherbergzaam landschap, en rechts de schitterende Adritatische Zee met al haar kleuren blauw.
De hitte blijft lastig: de airco lijkt het goed te doen, maar de coole lucht komt mondjesmaat bij de achterbank, en moet opboksen tegen de felle zonnestraling. Kids raken geirriteerd dus maar snel naar Senj toe.
Aldaar liggen de Tesla chargers direct aan zee, de meest geweldige laadplek tot nu toe!
We nemen nu ruim de tijd, de kids gaan meteen zwemmen en wij doen een lekkere koffie en croissant. Heerlijk om zo rustig bij te komen, vooral als je dan op een mooie plek bevindt.
Vandaar nog een stuk rijden naar onze camping Simuni op Pag, en een stuk met de veerboot. Gaat allemaal soepel, dus om 3 uur al bij de camping en de rest van de dag genieten! Dit was nauwelijks een reisdag te noemen, en 's avonds schuiven we aan bij een lopend buffet. Overigens nadat de jongens hun portie hebben gekregen van 2 hele varkens aan het spit: een lokale traditie voor alle nieuwe campinggasten. De jongens zelf keken overigens met enige achterdocht naar het brok huid, vet en bot dat op hun bord werd gekwakt, 'beetje kruiden had wel gemogen' merkt er een op.
Vegetarisch eten in Kroatie blijkt overigens best een uitdaging, gaan we nog zien. Vlees en vis domineren zo’n beetje elk gerecht, en anders maar aan de salades. Hoewel de groenten hier ook zeer goed smaakt: je kunt merken dat ze echte zon hebben gehad.
Ondertussen staat de auto met 250km te wachten op onze volgende rit, maar voorlopig blijven we even lekker chillen. Komende dagen willen we wel een keer naar de Plitvice meren, dan zal ie weer aan de bak moeten. Ik heb mn Kroatische laad-apps al klaar staan!
Dus om 10 uur vertrekken vanuit Opatija, en meteen op zoek naar een ontbijtplek. We zijn te gretig: stoppen bij een supermarkt die adverteert met verse croissants maar alleen prefab-meuk heeft. Nou ja, gewoon maar doorrijden dan totdat ons een heerlijk kopje koffie tegemoet komt. Als we die dan vinden, kunnen we alleen cash betalen: maar we hebben nog geen Kroatische Kuna's! Dus weer door, beetje grumpy: dan maar bijtanken tijdens aankomend laadpunt in Senj.
De route naar Senje is de ouderwetse route langs de kust, die uiteindelijk helemaal naar Split gaat. Met mijn ouders hebben we deze route vroeger vaker gereden: erg spannend toen, maar gelukkig hebben ze inmiddels de vangrail uitgevonden. Nu is het rustig doorkarren met links een heel onherbergzaam landschap, en rechts de schitterende Adritatische Zee met al haar kleuren blauw.
De hitte blijft lastig: de airco lijkt het goed te doen, maar de coole lucht komt mondjesmaat bij de achterbank, en moet opboksen tegen de felle zonnestraling. Kids raken geirriteerd dus maar snel naar Senj toe.
Aldaar liggen de Tesla chargers direct aan zee, de meest geweldige laadplek tot nu toe!
We nemen nu ruim de tijd, de kids gaan meteen zwemmen en wij doen een lekkere koffie en croissant. Heerlijk om zo rustig bij te komen, vooral als je dan op een mooie plek bevindt.
Vandaar nog een stuk rijden naar onze camping Simuni op Pag, en een stuk met de veerboot. Gaat allemaal soepel, dus om 3 uur al bij de camping en de rest van de dag genieten! Dit was nauwelijks een reisdag te noemen, en 's avonds schuiven we aan bij een lopend buffet. Overigens nadat de jongens hun portie hebben gekregen van 2 hele varkens aan het spit: een lokale traditie voor alle nieuwe campinggasten. De jongens zelf keken overigens met enige achterdocht naar het brok huid, vet en bot dat op hun bord werd gekwakt, 'beetje kruiden had wel gemogen' merkt er een op.
Vegetarisch eten in Kroatie blijkt overigens best een uitdaging, gaan we nog zien. Vlees en vis domineren zo’n beetje elk gerecht, en anders maar aan de salades. Hoewel de groenten hier ook zeer goed smaakt: je kunt merken dat ze echte zon hebben gehad.
Ondertussen staat de auto met 250km te wachten op onze volgende rit, maar voorlopig blijven we even lekker chillen. Komende dagen willen we wel een keer naar de Plitvice meren, dan zal ie weer aan de bak moeten. Ik heb mn Kroatische laad-apps al klaar staan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
